Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2012

David Irving - Ο πόλεμος του Χίτλερ (1ος Τόμος)



                                          http://www.mediafire.com/?3es99207333lncy


Τον Απρίλιο του 1977 ο εκδοτικός κόσμος αιφνιδιάστηκε από την έκδοση σε Λονδίνο και N. Yόρκη του βιβλίου του David Irving, O Πόλεμος του Xίτλερ. O τρόπος περιγραφής ενός τόσο ιστορικού και μεγάλου γεγονότος σαν τον B Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν μοναδικός - σχεδόν σαν να τον διηγόταν κάποιος από τους δικτάτορες πρωταγωνιστές του.
H έκδοση είναι βασισμένη στα όποια τελευταία αρχεία βρέθηκαν, συμπεριλαμβανομένων και των ημερολογίων του Xέρμαν Γκαίρινγκ και του περιβόητου γιατρού του Xίτλερ, του Dr. Morell. Για πρώτη φορά επίσης, παρουσιάζονται έγχρωμες, δραματικές φωτογραφίες που τράβηξε ο κινηματογραφιστής του Xίτλερ, ο Walter Frentz. Aυτή η τελευταία έκδοση έχει ένα ακόμη προσόν: περιέχει τα για πολύ καιρό χαμένα αρχεία από τις ανακρίσεις του προσωπικού του Pούντολφ Eς, από την Γκεστάπο, που τώρα ανήκουν σε ιδιώτη, και σήματα υποκλαπέντα από Bρετανούς αποκρυπτογράφους.
"O,τιδήποτε ο Xίτλερ δεν διέταξε ή δεν έπεσε στην αντίληψή του, δεν αναφέρεται σ' αυτό το βιβλίο", μας είπε ο συγγραφέας. "H αφήγηση των γεγονότων ξεδιπλώνεται με την ίδια σειρά που ο Xίτλερ ασχολήθηκε μ' αυτά". Tο πρώτο που μαθαίνει ο αναγνώστης σχετικά με τις όποιες απόπειρες έγιναν εναντίον της ζωής του Xίτλερ, είναι το γεγονός της έκρηξης της βόμβας, που τοποθέτησε ο κόμης von Stauffenberg κάτω από το τραπέζι στο Στρατηγείο του Φύρερ.
Eίναι μια ασυνήθιστη τεχνική, αλλά τις περισσότερες φορές πετυχαίνει. Tο βιβλίο πούλησε 25.000 αντίτυπα στην πρώτη του έκδοση στη M. Bρετανία, ενώ έκτοτε έχει επανεκδοθεί και μεταφραστεί επανειλημμένως. Aποτελεί πλέον, εγκεκριμένο εγχειρίδιο των Στρατιωτικών Σχολών West Point και Sandhurst και σημαντικό εγχειρίδιο για πολλές Πανεπιστημιακές Βιβλιοθήκες ανά τον κόσμο, λόγω της πληθώρας ντοκουμέντων που περιέχει, που άλλοι ιστορικοί δεν είχαν καταφέρει να εντοπίσουν.

Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2012

Αλαίν ντε Μπενουά - Η θρησκεία της Ευρώπης

                                           http://www.mediafire.com/?48ripp3d7rith14


"...Σύμφωνα με τον Χριστιανισμό, κατά την αντίληψη του, ο κόσμος είναι ένας θόλος ή μία σπηλιά, ένα θέατρο όπου γίνονται γεγονότα, των οποίων ή έννοια και το έπαθλο βρίσκονται «αλλού.., δηλαδή στον «άλλο κόσμο... Η συνείδηση τού άνθρώπου με την αντίληψη αύτή δεν είναι συνείδηση με αυτόνομη δράση. Είναι απλώς μία σκηνή, όπου αντιμάχονται οι σκοτειvές δυνάμεις τού Κακού και οι φωτεινές δυνάμεις τού Καλού. Και, αναγκαστικά, είναι αλληλένδετη με μία γραμμική αντίληψη της 'Ιστορίας (ότι πέρασε, δεν ξαναγυρίζει ποτέ και όλα όδηγoύv προς το τέλος τής 'Ιστορίας και τον «Xαμενo παράδεισο..),τής οποίας το σημείο εκκινήσεως είναι ή δημιουργία και τό σημείο αφίξεως τό «τέλος των καιρών... τού μεσσιανισμού. 'Ολόκληρη ή ίουδαιοχριστιανική θεολογία στηρίζεται στην διάκριση μεταξύ τού «δημιουργημένου όντος. (τού κόσμου) και του «αδημιούργητου όντος.. (τού θεού). Δηλαδή, ό Κόσμος δεν είναι το Απόλυτο. 'Η πηγή τής Γνώσεως διακρίνεται ριζικά από την Φύση. Δεν βρίσκεται σ' αυτήν. Ο Κόσμος δεν είναι το «σώμα" τού Θεού. Δεν είναι αιώνιος, ούτε αδημιούργητος, ούτε οντολογικά αυτάρκης. Δεν απορρέει απ’ ευθείας από την θεϊκή ουσία, ούτε είναι τρόπος έκφράσεώς της. Είναι ριζικά «- Άλλος" από το Απόλυτο. Μόνον ένα Απόλυτο υπάρχει, σύμφωνα με την ίoυδαιoXριστιανική θεολογία: είναι ο Θεός και αυτός είναι αδημιούργητος, χωρίς γέννηση, xωρίς εξέλιξη και οντολογικά αυτάρκης.

Αντίθετα, στις πηγές της παγανιστικής σκέψεως βρίσκει κανείς την ιδέα ότι το σύμπαν είναι έμψυχο και ότι ή ψυχή του κόσμου είναι θεϊκή. Η πηγή τής Γνώσεως προέρχεται από την Φύση και από τον ίδιο τον Κόσμο. Αν υπήρξε «δημιουργία.. δεν ήταν παρά ή αρχή ενός κύκλου. Το σύμπαν είναι το μόνο δεν και δεν υπάρχει κανένα άλλο. Ο Κόσμος δεν δημιουργήθηκε και δεν υπήρξε ποτέ αρχή του. είναι αιώνιος και άφθαρτος. 'Ο θεός δεν όλοκληρώνεται, δεν πραγματώνεται, παρά "δια" τού Κόσμου και "εντός".. του Κόσμου. Δηλαδή, ή Θεογονία είναι και ή Κοσμογονία. Ο Κόσμος αντιπροσωπεύει την εξάπλωση του Θεού μέσα στον χώρο και στον χρόνο. Το "δημιούργημα" είναι ομοιούσιον τού "δημιουργού" . Η ψυχή είναι μέρος τής θεϊκής oύσiας. Ή ουσία τού θεού είναι ίδια με την ουσία τού Κόσμου. Οι Ιδέες αυτές αναπτύσσονται συνεχώς στην πρώτη ελληνική φιλοσοφία. Τις βρίσκει κανείς ακόμα, σαν απόηχο, στον . Αριστοτέλη, στον Πλάτωνα και ύστερα στούς στωικούς. Ό Ξενοφάνης ό Κολοφώνιος (60ς π.χ. αιώνας) καθορίζει τον Θεό σαν την ψυχή τού Κόσμου. Ο Ηράκλειτος γράφει: "'Ο κόσμος αυτός δεν δημιουργήθηκε από κανένα θεό και από κανέναν άνθρωπο. Υπήρξε πάντα, υπάρχει και θα υπάρχει πάντα, φωτιά αιώνια ζωντανή, ανάβοντας και σβήνοντας με μέτρο..." Για τον Παρμενίδη, πού βλέπει τον Κόσμο σαν ένα ον ακίνητο και τέλειο, το σύμπαν είναι ασύλληπτο, άφθαρτο και αδημιούργητο. Την ίδια γνώμη βρίσκουμε και στον 'Εμπεδοκλή, τον Αναξαγόρα, τον . Αναξίμανδρο, τον Μέλισσο Κ.Ο.Κ.

'Απ' όλα αυτά, μπορούμε να συμπεράνουμε, ότι αυτό πού χαρακτηρίζει περισσότερο τον ίoυδαιοχριστιανικό μovoθεισμό δέν είναι μόνον ή πίστης σ' ένα μοναδικό θεό, άλλά επίσης και ιδίως ή προσχώρηση σε μια δυαδική αντίληψη τού κόσμου. Πράγματι, το παράδειγμα της ελληνικής φιλoσοφίας αποδεικνύει ότι μπορεί να ύπάρξη ένας μη δυαδικός "μονοθεϊσμός", πού ταυτίζει το Απόλυτο Ον και το Σύμπαν και ο όποίος, όπως θα δούμε, δεν είναι θεμελιωδώς ανταγωνιστικός του πολυθεϊσμού, γιατί οι διάφοροι θεοί μπορούν ν' αντιστοιχούν με τις διάφορες μορφές με τις όποίες εκδηλώνεται το Θείον. Λέμε ακόμη, κατά συνέπεια, ότι αυτό πού συνδέει αδιαίρετα τον ίoυδαιοχριστιανικό μονοθεϊσμό με την ανεπιείκεια και την μισαλλοδοξία, δεν είναι το ότι ο Γιαχβέ είναι μοναδικός θεός, άλλά ότι ο μοναδικός αυτός θεός θεωρείται διάφορος τού κόσμου, ανώτερος του και εξ αυτού, είτε το θέλουμε είτε όχι, αντίθετος μ' αυτόν.'Αντίθετα, στην περίπτωση ενός μη δυαδικού μονοθεϊσμού, ή διακήρυξη της μοναδικότητας τού Θεού δεν είναι παρά ένας τρόπος διακηρύξεως και ίεροποιήσεως της μοναδικότητας τού Κόσμου. Ένας τέτοιος Θεός, όπως και ή Θεικότητα πού ενσαρκώνουν με διαφόρους τρόπους οι θεοί τού παγανισμού, είναι ανεκτικός, γιατί αποτελείται από όλες τις διαφοροποιήσεις τού Κόσμου. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι αντιπροσωπεύει την μοναδική διαφοροποίηση ενός όντος, πού δεν εξαιρεί καμία «άλλη μoρφή», καμία διαφορά, γιατί τις περιλαμβάνει και τις συνδιαλλάσσει όλες. Βασικό, ό Θεός τού παγανισμού είναι ένας "όχι άλλος", ένας ομοούσιος, ίδιος με τον Κόσμο.

Αντίθετα, ό Θεός τού ίουδαιοχριστιανικού μονοθεϊσμού είναι ή κατ' εξοχήν «Αλλη Μορφή, είναι ο "'Ολότελα Άλλος". Και το επικίνδυνο του βρίσκεται ακριβώς σ' αύτήν τήν ριζική διαφορά την όποία ισχυρίζεται ότι έχει. Εφ' όσον είναι «ένας» όχι με την έννοια τού «μοναχικού», άλλα με την έννοια τού «μοναδικού ατό είδος του», ο Γιαχβέ δεν μπορεί παρά να μειώνει τις διαφορές, να αποκλείει κάθε άλλο θεό που θά μπορούσε να τον επισκιάσει, να διακηρύσσει το κίβδηλο όλων όσων άλλοι λατρεύουν. Στο έργο του «Το στάδιο τής άναπvoης», (έκδ,Μινουί, 1979), ο Ζάν-Λουί Τριστανί απέδειξε, μετά από πολλούς άλλους άλλωστε, τήν έπιρροή τοϋ ίoυδαιοχριστιανικού μονοθεϊσμού στον δεσποτισμό. Αντίθετα, ό παγανισμός είναι ανεκτικός, όχι μόνο γιατί είναι (κατά περίπτωση) πολυθεϊστικός, άλλά και γιατί δεν είναι δυαδικός, γιατί στην «έλλειψη συνεχείας" τού Θεού και τού Κόσμου, αντιπαραθέτει την «συνέχεια..όλων όσων αποτελούν και ενσαρκώνουν το μόνο απόλυτο όν, δηλαδή τον Κόσμο (άνθρώπων-θεών-φύσεως). Τέλος, γιατί. θέτει τό αξίωμα ότι ένας θεός πού δεν θα ήταν αναπόσπαστο μέρος του Κόσμου αυτού, δεν θα μπορούσε νά είναι Θεός. Γιατί ή το ένα ή το άλλο: "Η ο θεόςείναι Μοναδικός, ή ο Κόσμος είναι Μοναδικός. Και στην κατ' έξοχήν μη-θεϊκή διακήρυξη «Τό Βασίλειόν μου ούκ έστιν του κόσμου τούτου.» (Ίωαν. 18, 3), αντιτίθεται ή κατ' εξοχήν θεϊκή διακήρυξη «'Η διαμονή τών ανθρώπων είναι ή διαμονή τών θεών.» (Ηράκλειτος).

Στην προοπτική του δυαδικού μονοθεϊσμού (του Ιουδαιοχριστιανισμού), ή σχέσις μεταξύ του Κόσμου καί του Απολύτου δεν είναι λοιπόν σχέσις «ταυτίσεως», ούτε σχέσις απ’ «ευθείας απόρροιας», αλλά μια σχέσις «ψευδο-ελευθερίας», αναφερόμενης από την θεολογία της Δημιουργίας. Η Δημιουργία αυτή έγινε από τό «Μηδέν». Δηλαδή ό θεός δεν δημιούργησε τον Κόσμο από μία άμορφη μάζα-ύλη, από ένα προϋπάρχον χάος το όποίο κατεργάσθηκε, γιατί στην περίπτωση αύτή θα υπήρχαν δύο «αδημιούργητα απόλυτα»: ο Θεός και ή "Ύλη". Ούτε καί «συνέλαβε». (με την έννοια της γεννήσεως) τον Κόσμο, γιατί τότε θα ήταν ομοούσιος μ' αυτόν και (σύμφωνα με τον Ιουδαιοχριστιανισμό) μόνον ο Λόγος του Θεού, συλληφθείς και όχι δημιουργηθείς, είναι ομοούσιος μ' αυτόν. Απλώς τον «δημιούργησε.. » " Έτσι, ή σχέση πού τον συνδέει με τον άνθρωπο, είναι συνάμα αιτιατή (ό Θεός είναι ή αρχική αιτία όλων των όντων - δημιουργημάτων) καιηθική (ό άνθρωπος πρέπει νά υπακούει στον Θεό).

Αντίθετα, για τόν παγανισμό, ο Θεός δεν μπορεί νά αποσυνδεθεί από τον Κόσμο. Η σχέση του λοιπόν με τον Κόσμο δεν συνδέεται με το ότι "είναι" ή αιτία του Κόσμου και οι άνθρωποι δεν είναι "ενδεχόμενα" όντα. (δηλαδή «τυχαία» δημιουργήματα) τα οποία δημιουργήθηκαν οπό το «μηδέν» 0 παγανισμός αρνείται την ιδέα της «Δημιουργίας», ή οποία είναι κεντρική Ιδέα του ιδουαιοχριστιανικού μονοθεϊσμού. " Άλλωστε, το από τον Μεσαίωνα χρησιμοποιούμενο ημερολόγιο του εβραϊσμού θεωρείται ότι κάνει νά συμπίπτουν ο «πρώτος χρόνος. με την "δημιουργία..." Ο αριθμός στον όποιον έφθασε έτσι σήμερα, είναι 5740 και Ισοδυναμεί με το χριστιανικό 1980 και είναι αποτέλεσμα της μελέτης της βιβλικής χρονολογίας. . Ο αριθμός αυτός όμως, θεωρείται πια σήμερα και κατά γενικό κανόνα σον συμβατικός και εκδηλώνει καθαρά μια προσπάθεια νά μη συμπίπτει με κανένα ανθρώπινο γεγονός.(Σ.Μ.:Οί γεωλογικές όμως μελέτες 1ήςΥής, απόλυτα επιστημονικές και βεβαιωμένες πλέον, ανεβάζουν ήδη την ηλικία της σε 10 δια. χρόνια!)

Επίσης, ό παγανισμός αρνείται κάθε μηχανική επιστημολογία και ιδίως, αρνείται κάθε γενική ροπή της ιστορίας προς μία προκαθορισμέ­νη κατεύθυνση (Σ.Μ:κλασσική ιουδαιοχριστιανική αρχή), πού κατέληξε σε πολιτικοποίησή της από τον Μαρξισμό Ιδίως, άλλά και από την λεγόμενη Δημοκρατοφιλελευθερία). Ο παγανισμός, όπως λέει ό Σπένγκλερ, τείνει προς την αντικατάσταση της αιτιοκρατικής αρχής (της θεϊκής δημιουργίας ως αιτίας των πάντων) με την «Ιδέα του πεπρωμένου». «Ή ιδέα της δημιουργίας είναι το βασικό απόλυτο λάθος κάθε λανθασμένης μεταφυσικής», λέει ο Φίχτε. Από τότε, ο Χάιντεγκερ απέδειξε κι αυτός ότι ή Ιδέα της δημιουργίας δεν ανήκει στην φιλοσοφία. . Η διακήρυξη της ενότητας του "Όντος" και του Κόσμου περιέχει το αξίωμα της αιωνιότητας τους: το «Ον» δέν μπορεί να εμφανίσθηκε από το απόλυτo μηδέν. Συνεπώς ο Κόσμος δεν «άρχισε» και δεν θα «τελειώσει». Το απόλυτο «Ον» πού είναι ο Κόσμος, είναι το «ριζικά αδημιούργητο», είναι ή αιτία τού εαυτού του. Συνεπώς, ο παγανισμός προϋποθέτει την απόρριψη αυτής της «ελλείψεως συνεχείας», αυτής της Βασικής αποκοπής (τομής) πού αποτελούν την δυαδική φαντασιοπληξία» , για την οποίαν ό Νίτσε γράφει ότι αλλοίωσε τον θεό σε εχθρό της ζωής, ενώ είναι έξαρση και επιδοκιμασία της ζωής» («Ο αvτίxριστoς»). Τό να γιατρέψει κανείς τον κόσμο από την μονοθεϊστική τομή, σημαίνει να παλινόρθωση την ενότητα του όντος και να εξαφανίσει την άβυσσο πού διαχωρίζει τον θεό από τα δημιουργήματα» του, να δώσει, τέλος στην ζωή την σημασία των αντιθετικών διαφοροποιήσεών της. Ο θεός δεν δημιούργησε τον Κόσμο, αλλά εξαπλώνεται μέσα του και διό μέσου του. Δεν είναι «πανταχού παρών» στον κόσμο, όπως υποστηρίζεται. Είναι ή ίδια ή διάσταση του Κόσμου, πού, τόσο γενικό όσο και ειδικά, του δίνει την έννοια, ανάλογα με ότι τον κάνουμε εμείς,

Η θέση της ερμηνείας της Καθολικής Εκκλησίας, πού αναπτύχθηκε από τον Τρεμοντόν (βλ. Προβλήματα τού χριστιανισμού» σελ. 47-73), είναι να θεωρεί σαν αποδεδειγμένο το ότι ο κόσμος άρχισε κάποτε και σαν λογικό ότι δημιουργήθηκε. Η πρώτη αρχή, (το ότι άρχισε»), πού ανήκει στην σφαίρα της πειραματικής επιστήμης, τροφοδοτείται από ύπoθεσεις για την μεγάλη έκρηξη» πού υποτίθεται ότι γέννησε το Σύμπαν πριν από 15 δισεκ. χρόνια τουλάχιστον. Η αρχή αύτή είναι πολύ συζητήσιμη, όπως και κάθε θεωρία πού εξαρτά την πίστη» από την λογική» και προσπαθεί να αποδείξει» αιώνιες δοξασίες με επιστημονικό γεγονότα, κατ' αρχήν συμπτωματικό και ύποκειμενα πάντα σε αναθεώρηση. Είναι πιθανό, ότι ή θεωρία της «μεγάλης εκρήξεως» θα ακολουθήσει την τύχη πολλών άλλων και θα αντικατασταθεί από άλλη, πράγμα πού την καθιστά ακριβώς επιστημονική. Αν υποτεθεί ότι μια τέτοια «αρχή του κόσμου» έγινε κάποτε, τίποτα δεν επιτρέπει τον Ισχυρισμό και την βεβαιότητα ότι επρόκειτο για μια αρχή από το μηδέν και όχι για μία αρχή ενός νέου κύκλου». Για μας. Η επιστήμη θα μείνει πάντα βουβή ως προς το μεγάλο θέμα των «απωτάτων αιτιών»).

Η διακήρυξη του παγανισμού ως προς τό «ομοούσιο του θεού με το ανθρώπινο όν» δεν αφήνει χώρο για μια «θεολογία έξoρiας» του ανθρώπου, θεμελιωμένης στην εκρίζωση του. (Σύμφωνα με τήν Ιουδαιο­χριστιανική θεολογία, ο άνθρωπος «εξορίστηκε» από τον παράδεισο μετά το προπατορικό αμάρτημα», δηλαδή την δοκιμή του "δένδρου της γνώσεως"). Ο παγανισμός αντιπαραθέτει την απεραντοσύνη του Κόσμου - θεού», στο «σύνορο» πού αποτελεί ή τομή μεταξύ «αυτού» και του «άλλου» κόσμου (πού είναι «απέραντος»). 'Αντιπαραθέτει στην ψυχή πού «υπερβαίνεται από μια άλλη (θεϊκή) ψυχή» - όπως λέει ό Λεβινός μία ψυχή πού μπορεί να είναι αύτή καθαυτή απέραντη.  Αντιπαραθέτει μία αύτoνoμiα, μια αυτάρκεια, μια «ρίζωση» σ' ένα χώρο, αντί για μια αφηρημένη εξάρτιση (από τον άλλο κόσμο») Kαι μία εκρίζωση (από τον «παράδεισο» στην γη των δακρύων»). Ό παγανιστής νοιώθει τον χώρο όπου γεννήθηκε σαν μια σχέση γιου προς πατέρα. Έχει την «μητέρα-πατρίδα» του, ενώ στον βιβλικό μονοθεϊσμό ή «γη» δεν είναι ο «χώρος καταγωγής», δεν είναι ή «γη της γεννήσεως», άλλα μια «γη προορισμού» πού αποβλέπει σε κάποιο σκοπό. Η γη αυτή είναι αντικείμενο υποσχέσεως ("Γη της 'Επαγγελίας»), με τις δύο έννοιες του όρου: Δηλαδή δεν είναι μια μητέρα, άλλα μια μνηστή η μια σύζυγος (από εκεί πηγάζει ή θεολογία της «εξορίας» και του«γυρισμού»), μια γη πού δεν γίνεται «γη γεννήσεως» παρά με την πραγματοποίηση μιας υποσχέσεως του θεού".

Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2012

ΕΣΕΣΙ - Πού πήγαν εκείνα τα παιδιά

                                          http://www.mediafire.com/?ja3j4io98332ub8

Την παρούσα έρευνα επιμελήθηκε ο συναγωνιστής Αλέξανδρος Κουτούζος ο οποιος διαμένει σήμερα μόνιμα στην FIDENZA της Ιταλίας.
Ο συναγωνιστής Κουτούζος είναι γιατρός αιματολόγος και επιμελητής στο γενικό νοσοκομείο της CREMONA.
Εζησε απο κοντά τον επικό αγώνα του ΕΣΕΣΙ αφού την περίοδο 1968 - 1973 ήταν πρόεδρος του συνδέσμου SALUZZO του νομού PIEMONTE και κατόπιν στην VERONA.
H έρευνα του συναγωνιστή μας αποτελεί ενα συγκλονιστικό ντοκουμέντο, αφου δεν ρίχνει μόνο άπλετο φώς στα εσωτερικά του ΕΣΕΣΙ του οποίου φωτίζει όλες ανεξαίρετα τις διεργασίες που προηγήθηκα και ακολούθησαν ώστε να το καταστήσουν σημείο αναφοράς όλων των μαζικών Ευρωπαικών μέσων ενημέρωσης, αλλά κυρίως πληροφορεί επιτέλους για πρώτη φορά για τις μετέπειτα ιδεολογικές και κατευθύνσεις των προταγωνιστών του.
Δηλαδη αυτών που οδήγησαν δια πυρός και σιδήρου την περίοδο 1968 - 1973 15.000 Έλληνες εθνικιστές φοιτητές στον θρύλο του ΕΣΕΣΙ δημιουργώντας το πρώτο μαζικό εθνικοεπαναστατικό φοιτητικό κίνημα.

Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2012

Όττο Σκορτσένυ - Οι καταδρομικές μου Επιχειρήσεις


                                          http://www.mediafire.com/?7j7ka9zk7bzt7kj

Ο Οττο Σκορτσένυ γεννήθηκε στην Βιέννη και η οικογένεια του είχε μια μακροχρόνια ιστορία στην στρατιωτική υπηρεσία. Μιλούσε φυσικά τα γερμανικά καθώς επίσης άριστα γαλλικά και αγγλικά. Ηταν αξιοπρόσεκτος ξιφομάχος ως σπουδαστής στην Βιέννη την δεκαετία του του '20. Συμμετείχε σε δεκάπέντε προσωπικές μονομαχιές απο τις οποίες αποκομισε ενα χαρακτηρηστικό σημάδι στο προσωπο του.
Συμμετείχε στο Αυστριακό Εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα απο το 1931 όπου φάνηκε η ικανότητα του ως ηγέτης διαδραματίζοντας έναν δευτερεύοντα ρόλο στην γερμανική ανάληψη της εξουσίς της αυστρίας στις 1 μαρτίου 1938.
Ενα χρόνο μετά το ξέσπασμα του πολέμου ο Σκορτσένυ προσφέρθηκε εθελοντικά για υπηρεσία της Luftwaffe (γερμανική πολεμική αεροπορία) αλλα ήταν άνω της ηληκίας των 30. Στην συνέχεια κατατάχθηκε στα Waffen SS. Στις 21 Φεβρουαρίου του 1940, ο Σκορτσένυ πήγε στον πόλεμο με μια απο τις διασημότερες μονάδες, την Leibstandarte SS Adolf Hitler και διακρίθηκε στις εκστρατείες εναντίον της Σοβιετικής Ενωσης το 1941 και το 1942 οπου τραυματίστηκε.
Αφουτο ανάρρωσε απο τις πληγές του, ένας φίλος του των SS τον σύστησε στην γερμανική ηγεσία ώς πιθανό αρχηγό μιας δυνάμεως καταδρομέων που ο Χίτλερ ήθελε να δημιουργήσει. Γι αυτόν τον ρόλο, επιλέχθηκε προσωπικά απο τον Χίτλερ, τον Ιουλιο του 1943 και η πρώτη αποστολή του ήταν η απελευθέρωση του Μπενίτο Μουσσολίνι ο οποίος ήταν φυλακισμένος απο τους αντιπάλους του. Η επιχείρηση ήταν επιτυχής και ο Σκορτσένυ απέκτησε παγκόσμια φήμη.
Στις 20 Ιουλίου του 1944 ο Σκορτσένυ ήταν στο Βερολίνο όταν έγινε αποπειρα δολοφονίας κατά του Χίτλερ και ανέλαβε για 36 ώρες την κεντρική διοίκηση του στρατού μέχρι να ηρεμήσουν τα πράγματα.

Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2012

Ezquerra Miguel - Πεθαίνοντας στο Βερολίνο

                                        http://www.mediafire.com/?1aoxt2yvau330ql   

Το Πεθαίνοντας στο Βερολίνο εκτός από ένα άριστο από αφηγηματικής απόψεως βιβλίο είναι και ένα σπάνιο ιστορικό ντοκουμέντο γύρω από τους αγώνες και τις θυσίες των συνειδητοποιημένων Ευρωπαίων (στην συγκεκριμένη περίπτωση Ισπανών) εθελοντών που έδωσαν την ζωή τους πολεμώντας μαζί με τον γερμανικό στρατό εναντίον του μπολσεβικισμού. Είναι ένας ύμνος στην τιμή και στην ανδρεία, δείχνοντας πως στις δύσκολες ώρες της πτώσης του Βερολίνου και όταν όλα πλέον είχαν χαθεί οι Ευρωπαίοι εθελοντές δεν προτίμησαν την φυγή, αλλά έμειναν πιστοί ως το τέλος στις ιδέες τους.

Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου 2012

Αριστείδης Ανδρόνικος - Ο Ιούδας δια μέσου των αιώνων

                               
                                      http://www.mediafire.com/?gk7k7n03dwxad4w             

Εις το έργον μας τούτο δεν επιχειρούμε να γράψωμεν την ιστορίαν του εβραϊκού έθνους αλλ’ απλώς περιοριζόμεθα ν’ αποκαλύψουμε το καταχθόνιον έργον του δια μέσου των δυο τελευταίων χιλιετηρίδων, εναντίον του χριστιανισμού και του εθνισμού όλων των λαών…
Είναι αναμφισβήτητον ότι κανέν έθνος της γης δεν δεικνύει τόσην φυλετικήν αλληλεγγύην, τόσην αδιάρρηκτον συνοχήν, τόσην εθνικήν πειθαρχίαν, όσον οι Εβραίοι, οι οποίοι όμως δια τους άλλους λαούςκηρύσσουν την διάλυσιν της θρησκείας, της οικογένειας, της πατρίδος…
Έν από τα αποκαλυπτικότερα έγγραφα, τα οποία τρανώς αποδεικνύουν το μέγα συνωμοτικόν έργον των Εβραίων κατά των Χριστιανών και της ανθρωπότητος, είναι και τα δημοσιευθέντα το πρώτον κατά το 1905 πρακτικά των Σοφών Σιωνιστών…
Κατά τους τελευταίους 4-5 αιώνας, οι Εβραίοι ανέπτυξαν και ετελειοποίησαν τας μυστικάς αυτών οργανώσεις ούτως ώστε να εκπλήσσεται τις προ του σατανικού μηχανισμού των. Σήμερον δεν είναι πλέον μυστικόν και ουδείς δύναται ν’ αμφιβάλλει ότι οι χειραγωγούντες τας μυστικάς οργανώσεις είναι οι Εβραίοι…
Και ποίος ο απώυερος σκοπός των μυστικών του των οργανώσεων; Σκοπός αυτών είναι η δια των επαναστάσεων και των αναστατώσεων καταστροφή όλων, ει δυνατόν, των ηθικών και υλικών αξιών, αι οποίαι αποτελούν το παλλαδιον του σημερινού πολιτισμού…
Οι Εβραίοι είναι κατά τούτο άξιοι θαυμασμού ότι από μακρού ήδη απέδωκαν εξαιρετικήν σημασίαν εις την προπαγάνδαν…

Η αμερικανική βοήθεια στην ΕΣΣΔ για την εισβολή στην Γερμανία


                                         
Αεροσκάφη.............................14,795
Τανκ.................................7,056
Jeeps................................51,503
Φορτηγά ..............................375,883
Μοτοσυκλέτες ..........................35,170
Τρακτέρ ..............................8,071
Όπλα ..................................8,218
Αυτόματα όπλα ........................131,633
Εκρηκτικά..........................345,735 τόνοι
Εξοπλισμός κατασκευής.......$10,910,000
Αμαξιδια σιδηροδρόμου ................11,155
Τραίνα ...........................1,981 (Η Ρωσία από το 40 μέχρι το 41 ειχε παραξει ΜΟΝΟΝ 20)
Μεταγωγικά πλοία ..............................90
Κυνηγοί υποβρυχίων .......................105
Τορπιλάκατοι ...........................197
Μηχανές πλοίων ..........................7,784
Τρόφιμα .....................4,478,000 τόνοι
Μηχανές και εξοπλισμός .......$1,078,965,000
Μη σιδηρούχα μέταλλα ......................802,000 τόνοι
Πετρελαιοειδή ................2,670,000 τόνοι
Χημικά ...........................842,000 τόνοι
Βαμβάκι ..........................106,893,000 τόνοι
Δέρμα ..............................49,860 τόνοι
Λάστιχα .............................3,786,000
Μπότες στρατού.......................15,417,000 ζευγάρια

Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 2012

Σαβίτρτι Ντέβι - H Kόρη του Ήλιου

Η Σαβίτρτι Ντέβι (1905-1982) ή Μαξιμιανή Πόρτας, είναι μία ευρωπαία (από Έλληνα πατέρα) για την οποία το κοινό δεν γνωρίζει πολλά παρά για τον συναρπαστικό βίο της και το πλούσιο συγγραφικό της έργο. Ήταν μία γυναίκα πολυταξιδεμένη, βαθιά γνώστρια των Ευρωπαϊκών Παραδόσεων και του Ινδουισμού που έζησε μία θυελλώδη ζωή κατά την διάρκεια του Μεσοπολέμου και τόλμησε μετά το τέλος του Β' ΠΠ να αψηφήσει το κλίμα της εποχής προβάλλοντας μία εντελώς διαφορετική και τολμηρή προσέγγιση σε μία βιοθεωρία που θεωρούταν πλέον το "απόλυτο κακό" σε παγκόσμια κλίμακα. Παρουσιάζονται σε αυτή την έκδοση αποσπάσματα από κλασικά κείμενα της Ντέβι, όπως από το "Άνθρωπος στο Ειδώλιο", "Υιός του Ήλιου", "Προσκύνημα", "Η Αστραπή και ο Ήλιος" και  "Προειδοποίηση στους Ινδουιστές" 

                                       http://www.mediafire.com/?hx7to769y3k5wc9


Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου 2012

Η εβραική επιβολή στην Ρωσία δια μέσου του κομμουνισμού

Η ΕΒΡΑΪΚΗ ΗΓΕΣΙΑ ΤΩΝ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΩΝ :

ΡΩΣΣΟΙ................... 30
ΕΒΡΑΙΟΙ................ 447
ΛΙΘΟΥΑΝΟΙ............. 43
ΓΕΡΜΑΝΟΙ............... 12
ΑΡΜΕΝΙΟΙ................ 13
ΓΕΩΡΓΙΑΝΟΙ............... 2
ΤΣΕΧΟΙ...................... 1
ΦΙΝΛΑΝΔΟΙ............... 3
ΠΟΛΩΝΟΙ.................. 2
ΟΥΓΓΡΟΙ.................... 1


ΑΝΑΛΥΤΙΚΩΣ OI 447 ΕΒΡΑΙΟΙ ΗΣΑΝ ΟΙ:


ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ ΤΩΝ ΛΑΪΚΩΝ ΕΠΙΤΡΟΠΩΝ

ΠΡΩΤΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΣΟΒΙΕΤ, ΛΕΝΙΝ (ΤΑΤΑΡΟΕΒΡΑΙΟΣ).
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΣΟΒΙΕΤ, ΛΟΥΡΙΕ (ΛΑΡΙΝ).
ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ, (ΒΟΣΤΑΝΟΒΛΕΝΙΟΥ) ΣΛΙΧΤΕΡ.
ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΝΑΥΤΙΚΩΝ, (ΜΠΡΟΝΣΤΑΪΝ) ΤΡΟΤΣΚΥ.
ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ ΤΩΝ ΓΑΙΩΝ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ, ΚΑΟΥΦΜΑΝ.
ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΕΡΓΩΝ, ΣΜΙΘ.
ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ ΕΠΙΣΙΤΙΣΜΟΥ Ε. ΛΙΛΙΝΑ* (ΚΝΙΓΚΙΣΕΝ).
ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ, ΣΠΙΤΣΜΠΕΡΓΚ.
ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ Γ' ΔΙΕΘΝΟΥΣ, (ΑΠΦΕΛΜΠΑΟΥΜ) ΖΗΝΟΒΙΕΦ.
ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ, ΚΟΥΚΟΡΣΚΥ.
ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ ΤΥΠΟΥ, (ΚΟΕΝ) ΒΟΛΟΔΑΡΣΚΙ.
ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ ΕΚΛΟΓΩΝ, ΡΑΝΤΟΜΙΣΛΙΣΚΥ (ΟΥΡΙΣΚΙ).
ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ, ΣΤΕΜΠΕΡΓΚ.
ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ ΕΚΚΕΝΩΣΕΩΣ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ, ΦΕΝΙΣΤΑΪΝ.

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ

ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΟΥ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟΥ ΒΟΡΕΙΟΥ ΣΤΡΑΤΙΑΣ, ΦΙΣΜΑΝ.
ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΙΑΣ, ΛΙΒΕΝΣΟΝ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΩΝ ΣΟΒΙΕΤ ΤΟΥ ΔΥΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ, ΠΟΖΕΡΝ.
ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΜΟΣΧΑΣ, ΓΚΟΥΠΕΛΜΑΝ.
ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΤΟΥ ΒΙΤΕΠΣΚ, ΝΤΕΪΣ.
ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ ΤΗΣ ΤΑΞΙΑΡΧΙΑΣ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΑΣ, ΜΠΕΚΜΑΝ.
ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΣ ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ ΤΗΣ ΑΥΤΗΣ ΤΑΞΙΑΡΧΙΑΣ, ΓΚΛΟΥΣΜΑΝ.
ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΜΟΣΧΑΣ, ΖΟΥΖΜΑΝΟΒΙΤΣ.
Α' ΒΟΗΘΟΣ ΤΟΥ ΤΡΟΤΣΚΥ, ΓΚΙΡΣΦΙΛΝΤ.
Β' ΒΟΗΘΟΣ ΤΟΥ ΤΡΟΤΣΚΥ, ΣΚΛΑΝΣΚΥ.
ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ, ΣΟΡΟΔΑΚ ΚΑΙ ΠΕΤΣ.

ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΙ ΕΠΙΤΡΟΠΟΙ ΤΟΥ ΚΥΒΕΡΝΕΙΟΥ ΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ ΤΗΣ 15ΗΣ ΤΑΞΙΑΡΧΙΑΣ, ΝΤΖΕΝΙΣ.
ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΙΑΣ ΚΑΥΚΑΣΟΥ, ΛΕΧΤΙΝΕΡ.
ΕΚΤΑΚΤΟΙ ΕΠΙΤΡΟΠΟΙ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ, ΜΠΡΟΥΝΟ ΚΑΙ ΣΙΟΥΛΜΑ.
ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΟΥ ΚΑΖΑΝ, ΡΟΖΕΝΓΚΟΛΤΣ, ΜΕΪΓΚΟΦ ΚΑΙ ΝΑΖΕΝΓΚΟΛΤΣ.
ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ΤΗΣ ΕΡΥΘΡΑΣ ΣΤΡΑΤΙΑΣ, ΓΚΕΚΕΡ.
ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ ΓΡΑΦΕΙΩΝ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΤΣΕΪΓΚΕΡ.
ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΓΚΙΤΙΣ.
ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΣ ΚΟΜΜΟΥΝΑΣ, ΚΟΛΜΑΝ (ΠΡΩΗΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ ΤΟΥ ΑΥΣΤΡΙΑΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ).
ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΣ ΚΟΜΜΟΥΝΑΣ, ΛΑΖΗΜΙΡ.
ΣΤΡΑΤ. ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΜΟΣΧΑΣ, ΜΙΤΚΑΖ.
ΑΡΧΗΓΟΣ ΑΜΥΝΗΣ ΤΗΣ ΚΡΙΜΑΙΑΣ, ΖΑΚ.

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ

ΑΡΧΗΓΟΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ, ΓΚΟΛΝΤΕΝΡΟΥΝΤΙΝ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΗΣ ΚΟΜΜΟΥΝΑΣ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΕΝΤΕΡ.
ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΥΓΙΕΙΝΗΣ, ΡΟΥΝΤΝΙΚ.
ΒΟΗΘΟΣ ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΕΚΚΕΝΩΣΕΩΣ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ, ΑΒΡΑΑΜ ΚΡΑΧΜΑΛ.
ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΣΝΑΪΝΤΕΡ.
ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ, ΜΙΝΟΡ.
ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ ΤΥΠΟΥ ΜΟΣΧΑΣ, ΚΡΑΣΙΚΟΦ.
ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΕΩΣ. ΦΑΪΕΡΜΑΝ.
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ, ΜΑΡΤΕΝΣΟΝ.
ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΜΟΣΧΑΣ, ΡΟΖΕΝΤΑΛ.

ΕΚΤΑΚΤΟΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΕΩΣ (ΤΣΕΚΑ)

ΜΕΪΝΚΜΑΝ, ΓΚΙΛΛΕΡ, ΜΟΝΤΕΛ, Ι. ΡΟΖΜΙΡΟΒΙΤΣ*, ΙΣΙΛΕΒΙΤΣ , ΚΡΑΣΙΚΟΦ.

ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ ΤΗΣ ΚΟΜΜΟΥΝΑΣ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΕΩΣ

ΖΟΡΚΑ, ΡΟΝΤΟΜΙΛΣΚΥ.

ΕΚΤΑΚΤΟΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ (ΤΣΕΚΑ)

ΣΚΛΟΦΣΚΥ, ΚΝΕΪΦΙΣ, ΤΣΕΪΣΤΙΝ, ΡΑΖΜΙΡΟΒΙΤΣ, ΚΡΟΜΠΕΡΓΚ, ΧΑΪΚΙΝΑ, ΛΕΝΤΟΒΙΤΣ, ΡΙΦΚΙΝ, ΑΝΤΩΝΟΦ, ΝΤΕΛΑΦΑΒΩΦ, ΤΣΙΤΚΙΝ, ΡΟΖΜΙΡΟΒΙΤΣ, ΣΦΕΡΝΤΛΩΦ, ΜΠΙΖΕΝΣΚΥ, ΜΠΛΟΥΜΚΙΝ (Ο ΦΟΝΕΥΣ ΤΟΥ ΚΟΜΗΤΟΣ ΜΙΡΜΠΑΧ), ΡΑΪΤΕΝΜΠΕΡΓΚ, ΦΙΝΕΣ, ΖΑΚΣ, ΙΑΚΩΒ ΓΚΟΛΝΤΕΝ, ΓΚΑΛ ΠΕΡΣΤΑΪΝ, ΚΝΙΓΚΙΣΕΝ, ΛΙΜΠΕΡΤ, ΣΙΛΕΝΚΟΥΣ.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΦΡΟΥΡΙΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΥ, ΜΟΝΤΕΛ.

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ

ΠΡΕΣΒΕΥΤΗΣ ΕΝ ΒΕΡΟΛΙΝΩ, ΙΟΦΦΕ.
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΕΠΙ ΤΩΝ ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΩΝ, ΜΑΡΓΚΟΛΙΝ.
Α' ΓΡΑΜΜΑΤΕΥΣ ΠΡΕΣΒΕΙΑΣ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ, ΛΕΒΙΝ.
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΠΑΡΑ ΤΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ, ΑΞΕΡΛΟΘ.
ΕΚΤΑΚΤΟΣ ΑΠΕΣΤΑΛΜΕΝΟΣ ΕΙΣ ΠΑΡΙΣΙΟΥΣ ΚΑΙ ΛΟΝΔΙΝΟΝ, ΜΠΕΚ.
ΠΡΕΣΒΕΥΤΗΣ ΕΝ ΒΙΕΝΝΗ, ΡΟΖΕΝΦΕΛΝΤ (ΚΑΜΕΝΕΦ).
ΠΡΕΣΒΕΥΤΗΣ ΕΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΑ, ΜΠΕΪΤΛΕΡ.
ΠΡΟΞΕΝΟΣ ΕΙΣ ΓΛΑΣΚΩΒΗΝ, ΜΑΛΚΙΝ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΕΙΣ ΚΙΕΒΟΝ, ΚΑΪΝ ΡΑΝΤΟΦΣΚΥ.
ΒΟΗΘΟΣ ΤΟΥ, ΜΑΝΟΥΕΛΣΚΥ.
ΝΟΜΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ, ΑΣΤΣΟΥΜΠ (ΙΛΣΕΝ).
ΓΕΝΙΚΟΣ ΠΡΟΞΕΝΟΣ ΕΙΣ ΤΟ ΚΙΕΒΟΝ, ΓΚΡΟΥΝΤΜΠΑΟΥΜ (ΞΕΒΙΝΣΚΥ)
ΓΕΝΙΚΟΣ ΠΡΟΞΕΝΟΣ ΕΙΣ ΟΔΗΣΣΟΝ, Α. ΜΠΕΚ.

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ

ΒΟΗΘΟΣ Α' ΚΟΜΜΙΣΑΡΙΟΥ, ΣΟΛΟΒΕΪ.
Β' ΚΟΜΜΙΣΑΡΙΟΣ, ΙΣΙΝΤΟΡ ΓΚΟΥΚΟΦΣΚΙΫ.
ΒΟΗΘΟΣ ΑΥΤΟΥ, ΖΑΞ (ΓΚΛΑΝΤΝΕΦ).
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ, ΑΞΕΛΡΟΝΤ.
ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΥΣ, ΧΑΣΚΙΝ.
ΒΟΗΘΟΣ ΑΥΤΟΥ, ΜΠΕΡΘΑ ΧΙΝΕΒΙΤΣ*.
ΒΟΗΘΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ, ΒΑΪΣΜΑΝ.
ΚΟΜΜΙΣΑΡΙΟΣ ΠΡΟΣ ΔΙΑΚΑΝΟΝΙΣΜΟΝ ΤΩΝ ΡΩΣΣΟ-ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΩΝ, ΦΟΥΡΣΤΕΝΜΠΕΡΓΚ (ΓΚΑΝΕΣΚΙΟ).
Α' ΓΡΑΜΜΑΤΕΥΣ ΑΥΤΟΥ, ΚΟΓΚΑΝ.
ΕΠΙΤΡΟΠΟΙ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ, ΜΙΧΙΛΣΟΝ, ΖΑΚΣ, ΑΞΕΛΡΟΝΤ.

ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΙ

ΕΙΣ ΒΕΡΟΛΙΝΟΝ, ΛΑΝΤΑΟΥ.
ΕΙΣ ΚΟΠΕΓΧΑΓΗΝ, ΜΠΟΡΟΦΣΚΥ.
ΕΙΣ ΣΤΟΚΧΟΛΜΗΝ, ΑΒΡΑΑΜ ΣΕΚΜΑΝ.
ΓΕΝΙΚΟΣ ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΗΣ ΤΟΥ ΛΑΪΚΟΥ ΤΑΜΙΕΥΤΗΡΙΟΥ, ΚΑΝ.
ΒΟΗΘΟΣ ΑΥΤΟΥ, ΓΚΟΡΕΣΤΑΪΝ.
ΑΝΩΤΑΤΟΣ ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ ΠΡΟΣ ΕΚΠΟΙΗΣΙΝ ΤΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ, ΑΝΡΙΚ.
ΒΟΗΘΟΣ ΑΥΤΟΥ, ΜΩΫΣΗΣ ΚΟΒΣ.

ΤΕΧΝΙΚΟΙ ΕΠΙΤΡΟΠΟΙ ΕΠΙ ΤΩΝ ΕΚΠΟΙΗΣΕΩΝ ΤΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ

ΕΛΙΑΣΕΒΙΤΣ, Γ. ΓΚΙΦΛΙΧ, Α. ΡΟΓΚΕΦ, Λ. ΛΕΜΕΡΙΧ, Α. ΡΟΖΕΝΣΤΑΪΝ, ΕΛΙΑΣΕΒΙΤΣ*.

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

ΛΑΪΚΟΣ ΚΟΜΜΙΣΑΡΙΟΣ, Ι. ΣΤΑΪΝΜΠΕΡΓΚ.
ΚΟΜΜΙΣΑΡΙΟΣ ΤΟΥ ΕΦΕΤΕΙΟΥ, ΣΡΕΝΤΕΡ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ, Ι. ΜΠΕΡΜΑΝ.
ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΚΟΜΜΙΣΑΡΙΟΣ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΜΠΕΡΓΚ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΚΡΙΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ, ΓΚΛΑΟΥΣΜΑΝ.
ΑΝΑΚΡΙΤΗΣ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ, ΛΕΓΚΕΝΤΟΡΦ.
ΑΝΑΚΡΙΤΗΣ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ, ΣΛΟΟΣΚΥ.
Α' ΓΡΑΜΜΑΤΕΥΣ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΕΩΣ, ΓΚΟΪΝΜΠΑΡΚ.
Α' ΓΡΑΜΜΑΤΕΥΣ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΚΟΜΜΟΥΝΑΣ, ΣΕΡΒΙΝ.
ΚΟΜΜΙΣΑΡΙΟΣ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΑΜΥΝΗΣ, ΛΟΥΣΚΙΫ.

ΛΑΪΚΟΙ ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ

Γ. ΑΝΤΟΚΟΛΣΚΥ, Β. ΑΡΑΝΟΒΙΤΣ, Ι. ΜΠΑΪΕΡ, Ρ. ΜΠΙΣΚ, Α. ΓΚΟΥΝΤΑΡ, Γ. ΝΤΑΒΙΝΤΩΦ.

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΝ ΥΓΙΕΙΝΗΣ

ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΤΟΥ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ, ΡΑΠΟΠΟΡΤ.
ΒΟΗΘΟΣ ΑΥΤΟΥ, ΦΟΥΞ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΕΩΣ ΤΩΝ ΑΦΡΟΔΙΣΙΩΝ, ΒΕΜΠΕΡ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΠΙ ΤΩΝ ΜΟΛΥΣΜΑΤΙΚΩΝ ΝΟΣΩΝ, ΜΠΟΛΣΟΝ.

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΝ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΕΩΣ

ΚΟΜΜΙΣΑΡΙΟΣ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ, ΓΚΡΟΥΝΜΠΕΡΓΚ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΑΝΑΤΡΟΦΩΝ, Γ. ΖΟΛΟΤΙΝΣΚΥ**.
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ, ΛΟΥΡΙΕ.
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΤΗΣ ΠΛΑΣΤΙΚΗΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΑΣ, ΣΤΕΡΝΜΠΕΡΓΚ.
Α' ΓΡΑΜΜΑΤΕΥΣ ΤΟΥ ΚΟΜΜΙΣΑΡΙΑΤΟΥ, Μ. ΑΪΧΕΝΓΚΟΛΤΕΣ.
ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΙΚΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ, Λ. Ζ. ΡΟΖΕΝΦΕΛΝΤ* (ΣΥΖΥΓΟΣ ΤΟΥ ΚΑΜΕΝΕΦ).
Η ΒΟΗΘΟΣ ΑΥΤΗΣ, ΖΑΤΣ*.
ΚΟΜΜΙΣΑΡΙΟΣ ΤΗΣ ΝΟΤΙΟΥ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ, ΓΚΡΟΪΝΙΜ.

ΚΑΘΗΓΗΤΑΙ, ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ.

ΓΚΟΪΧΜΠΕΡΓΚ, ΒΕΛΤΜΑΝ, ΣΟΜΠΕΛΣΟΝ (ΡΑΝΤΕΚ), ΚΡΟΥΣΠΣΚΑΪ*, ΝΑΧΑΜΚΕΣ (ΣΤΕΓΚΛΩΦ), ΣΤΟΥΤΣΚΑ*, ΝΕΜΙΡΟΒΣΚΥ, Ι. ΡΟΚΟΒΣΚΥ, Κ. Ρ. ΛΕΒΙΝ, Μ. Σ. ΟΣΛΑΝΣΚΥ, Ζ. Ρ. ΣΕΤΕΝΜΠΕΡΓΚ, ΓΚΟΥΡΒΙΤΣ, ΛΟΥΝΤΜΠΕΡΓΚ, ΕΡΠΕΡΓΚ, ΓΚΡΟΣΜΑΝ, ΚΡΑΣΚΟΒΣΚΟ, ΡΟΖΙΝ, ΝΤΑΝΤΣΕΦΣΚΥ, ΓΚΛΑΪΤΣΕΡ, ΓΚΟΛΝΤΕΝΡΟΥΝΤΕΝ, ΜΠΟΥΝΤΙΝ, ΡΟΘΣΤΑΪΝ, ΚΑΡΟΛΟΣ ΡΑΠΟΠΟΡΤ, ΛΟΥΡΙΕ.

ΕΠΙΤΙΜΑ ΜΕΛΗ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ

ΓΚΑΞΕ, ΡΟΖΑ ΛΟΥΞΕΜΠΟΥΡΓΚ*, ΚΛΑΡΑ ΤΣΕΤΚΙΝΑ*.

ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟΝ ΤΜΗΜΑ ΤΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ ΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ

ΑΪΧΕΝΓΚΟΛΤΣ, ΠΟΛΙΑΝΣΚΥ (ΛΕΜΠΕΝΤΕΦ), ΧΕΡΣΟΝΣΚΑΪ*, Β. ΖΑΪΤΣΕΦ, ΜΠΡΕΝΤΕΡ, ΧΟΝΤΑΣΕΒΙΤΣ, ΣΒΑΡΤΣ, ΠΟΖΝΕΕ, ΑΛΤΕ.

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΕΩΣ

ΛΑΪΚΟΣ ΚΟΜΜΙΣΑΡΙΟΣ, Ε. ΛΙΛΗΝΑ* (ΚΝΙΓΚΗΣΕΝ)
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ, ΠΑΟΥΖΝΕΡ.
Α' ΓΡΑΜΜΑΤΕΥΣ, Ε. ΓΚΕΛΦΜΑΝ.
ΒΟΗΘΟΣ ΑΥΤΟΥ, ΡΟΖΑ ΓΚΑΟΥΦΜΑΝ*.
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ, Κ. Φ. ΡΟΖΕΝΤΑΛ.

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

ΛΑΪΚΟΣ ΚΟΜΜΙΣΑΡΙΟΣ, Β. ΣΜΙΘ.
ΒΟΗΘΟΣ ΑΥΤΟΥ, ΡΑΝΤΟΥΣ (ΖΕΝΚΟΒΙΤΣ).
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΕΡΓΩΝ, ΓΚΟΛΜΠΑΡΚ.
ΚΟΜΜΙΣΑΡΙΟΣ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΕΡΓΩΝ, Μ. ΒΙΛΤΜΑΝ.
ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΜΜΙΣΑΡΙΑΤΟΥ, ΚΟΥΣΝΕΡ.
ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΥΣ, ΡΑΣΚΙΝ.
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΕΚΡΗΚΤΙΚΩΝ ΥΛΩΝ, ΖΑΡΧ.

ΣΥΝΤΑΚΤΑΙ ΤΗΣ «ΙΣΒΕΣΤΙΑ», ΤΗΣ «ΠΡΑΒΔΑ» ΚΑΙ ΤΗΣ «ΕΚΟΝΟΜΙΤΣΕΣΚΑΓΙΑ ΖΙΖΝΙ».

ΝΤΗΝ, ΜΠΕΡΓΚΜΑΝ, ΚΟΥΝ, ΝΤΟΥΑΜΑΝ, Α. ΜΠΡΑΜΣΟΝ, Α. ΤΟΡΜΠΕΡΤ, Ι. Β. ΓΚΟΛΙΝ, ΜΠΙΤΝΕΡ, Ε. ΑΛΠΕΡΟΒΙΤΣ, ΚΛΟΪΖΝΕΡ, ΝΑΧΑΜΚΕΣ (ΣΤΕΚΛΩΦ), ΤΣΙΓΓΕΡ (ΙΛΙΝ), ΓΚΡΟΣΜΑΝ (ΡΟΖΙΝ), ΛΟΥΡΙΕ (ΡΟΥΜΙΑΝΤΣΕΦ).

ΣΥΝΤΑΚΤΑΙ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ «ΣΗΜΑΙΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ»

ΣΤΑΪΝΜΠΕΡΓΚ, ΛΑΝΤΕΡ, ΣΟΥΜΑΧΕΡ, ΛΕΒΙΝ, ΓΙΑΡΟΣΛΑΒΣΚΥ, ΕΦΡΟΝ, ΜΠΙΛΙΝ, ΝΤΑΒΙΝΤΟΒΙΤΣ.

ΣΥΝΤΑΚΤΑΙ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ «ΒΟΛΑ - ΤΡΟΥΒΑ»

ΖΑΞ, ΠΟΛΙΑΝΣΚΥ, Ε. ΚΑΤΣ.

ΣΥΝΤΑΚΤΑΙ ΤΗΣ «ΤΟΡΓΚΟΒΟ - ΠΡΟΜΙΣΛΕΝΟΪ ΓΚΑΖΕΤΗ» (ΕΜΠΟΡΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ)

ΜΠΕΡΣΤΑΪΝ, ΓΚΟΓΚΑΝ, ΓΚΟΛΝΤΜΠΕΡΓΚ, ΓΚΟΛΜΑΝ, Β. ΡΟΖΕΜΠΕΡΓΚ, ΡΑΦΑΛΟΒΙΤΣ, ΓΚΡΟΜΑΝ, ΚΟΥΛΙΣΕΦ, ΣΛΑΒΕΝΣΟΝ, Ι. ΓΚΙΛΛΕΦ, ΓΚΑΧΜΑΝ, ΣΟΥΜΑΝ, Π. ΜΠΑΣΤΕΛ, Α. ΠΡΕΣ, Α. ΜΟΧ, Α. Σ. ΕΜΑΝΣΟΝ.

ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΙ ΤΟΥ ΕΡΥΘΡΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

ΕΙΣ ΒΕΡΟΛΙΝΟΝ, ΣΟΜΠΕΛΣΟΝ (ΡΑΝΤΕΚ). ΕΛΑΒΕ ΜΕΡΟΣ ΕΙΣ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΙΣΤΩΝ ΟΤΑΝ ΜΕ ΑΛΛΟΥΣ ΟΓΔΟΝΤΑ ΕΒΡΑΙΟΥΣ ΕΞΩΡΙΣΘΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑΝ.

ΕΙΣ ΒΙΕΝΝΗΝ, ΜΠΕΡΜΑΝ. ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΘΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΕΛΑΘΕΙΣ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΡΙΑΝΤΑ ΑΛΛΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ ΩΣ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ. ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΣΥΛΛΗΨΙΝ ΤΟΥ ΕΥΡΕΘΗΣΑΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗΝ ΤΟΥ 2,5 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΧΡΥΣΩΝ ΚΟΡΩΝΩΝ).

ΕΙΣ ΒΑΡΣΟΒΙΑΝ, Α. ΚΛΟΤΣΜΑΝ, ΑΛΤΕΡ, ΒΑΣΙΛΟΦΣΚΥ. ΑΠΗΛΑΘΗ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΜΕ ΠΕΝΤΕ ΑΛΛΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ. ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΣΥΛΛΗΨΙΝ ΤΟΥ ΕΥΡΕΘΗΣΑΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗΝ ΤΟΥ 3 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΧΡΥΣΑ ΡΟΥΒΛΙΑ.

ΕΙΣ ΒΟΥΚΟΥΡΕΣΤΙΟΝ, ΝΑΪΝΣΕΝΜΠΑΟΥΜ. ΕΤΑΞΙΔΕΥΣΕ ΜΕ ΠΛΑΣΤΟΝ ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΟΝ ΤΟΥ ΒΕΛΓΟΥ ΠΟΛΙΤΟΥ ΓΚΙΛΜΠΕΡΤ.

ΕΙΣ ΚΟΠΕΓΧΑΓΗΝ, Α. ΜΠΑΟΥΜ. ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΙΚΟΥ ΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΡΥΘΡΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ.

ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΙ ΚΟΜΜΙΣΑΡΙΟΙ

ΚΟΜΜΙΣΑΡΙΟΣ ΣΙΒΗΡΙΑΣ, ΧΑΪΤΙΣ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΣΟΒΙΕΤ ΤΟΥ ΣΙΖΡΑΝ, ΜΠΕΡΛΙΝΣΚΥ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΣΟΒΙΕΤ ΤΟΥ ΚΑΖΑΝ, ΣΕΪΝΚΜΑΝ.
ΤΟΥ ΔΟΝ, ΛΙΒΙΝΣΟΝ.
ΤΟΥ ΓΙΑΡΟΣΛΑΒ, ΖΑΚΧΑΪΜ.
ΤΟΥ ΤΣΑΡΙΝΣΚΥ, ΕΡΜΑΝ.
ΤΟΥ ΟΝΡΕΜΠΟΥΡΓΚ, ΒΙΛΛΙΝΓΚ.
ΤΗΣ ΠΕΝΖΑΣ, ΛΙΜΠΕΡΖΟΝ.
ΤΗΣ ΤΑΥΡΙΔΟΣ, ΣΛΟΥΤΣΚΥ.
ΚΟΜΜΙΣΑΡΙΟΣ ΤΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ, ΣΑΜΟΡΕΒ.
ΚΟΜΜΙΣΑΡΙΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΟΥ ΔΟΝ, ΙΣΑΑΚ ΛΑΣΥΚ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΣΟΒΙΕΤ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ, ΝΤΡΕΤΛΙΝΓΚ.
ΒΟΗΘΟΣ ΑΥΤΟΥ, ΓΚΙΟΥΜΠΕΡΓΚΕΡ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΣΟΒΙΕΤ ΤΟΥ ΜΠΙΛΟΤΣΕΡΚΟΦΣΚ, ΡΟΥΤΓΚΑΟΥΖΕΝ.
ΒΟΗΘΟΣ ΤΟΥ, ΛΕΜΠΕΡΓΚ.
ΛΑΪΚΟΣ ΚΟΜΜΙΣΑΡΙΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΟΥ ΔΟΝ, ΡΑΪΧΕΝΣΤΑΪΝ.
ΒΟΗΘΟΣ ΤΟΥ, ΣΜΟΥΚΛΕΡ.

ΑΝΩΤΑΤΟΝ ΣΟΒΙΕΤ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΣΟΒΙΕΤ ΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ, ΚΑΜΕΝΕΦ (ΡΟΖΕΝΦΕΛΝΤ).
ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ, ΚΡΑΣΙΚΩΦ.
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ, Α. ΣΟΤΜΑΝ.
ΒΟΗΘΟΣ ΑΥΤΟΥ, ΧΑΪΚΙΝΑ*.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΣΟΒΙΕΤ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΑΪΣΜΟΝΤ.
ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ, ΛΑΝΤΕΜΑΝ.
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ, ΚΡΕΪΝΙΣ.
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΕΩΝ, ΚΙΣΒΑΛΤΕΡ.
ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΗΣ ΑΥΤΟΥ, Ν. Α. ΡΟΖΕΝΜΠΕΡΓΚ.
ΒΟΗΘΟΣ ΑΥΤΟΥ, ΣΑΝΤΙΤΣ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΜΜΙΤΑΤΟΥ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΕΛΑΙΟΥ, ΤΑΒΡΙΝΤ.
ΚΟΜΜΙΣΑΡΙΟΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΙΧΘΥΟΠΑΡΑΓΩΓΗΣ, ΚΛΑΜΜΕΡ.
ΚΟΜΜΙΣΑΡΙΟΣ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΝΘΡΑΚΩΝ, ΡΟΤΕΝΜΠΕΡΓΚ.
ΒΟΗΘΟΣ ΤΟΥ ΚΟΜΜΙΣΑΡΙΟΥ ΕΠΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ, ΣΛΙΜΟΝ.
ΚΟΜΜΙΣΑΡΙΟΣ ΤΟΥ ΜΕΤΑΛΛΟΥΡΓΙΚΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ, Α. ΑΛΠΕΡΟΒΙΤΣ.

ΓΡΑΦΕΙΟΝ ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΣΟΒΙΕΤ ΤΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ

ΚΡΕΪΤΜΑΝ, ΛΟΥΡΙΕ (ΛΑΡΙΝ), ΤΣΟΥΜΠΕΡ, ΒΑΪΝΜΠΕΡΓΚ, ΓΚΟΛΑΤ, ΑΛΠΕΡΟΒΙΤΣ, ΡΑΜΠΙΝΟΒΙΤΣ.

ΣΟΒΙΕΤ ΤΟΥ ΚΟΜΙΤΑΤΟΥ ΤΟΥ ΔΟΝ

ΚΟΓΚΑΝ (ΜΠΕΡΝΣΤΑΪΝ), Α. Ι. ΟΤΣΚΙΣ, ΠΟΛΟΝΣΚΥ, ΒΙΧΤΕΡ, ΡΟΖΕΝΤΑΛ, ΣΙΜΑΝΟΒΙΤΣ.

ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΩΝ

ΛΟΥΜΠΟΜΙΡΣΚΥ, ΚΙΝΣΤΟΥΚ, ΣΙΝΤΕΛΓΚΕΜ, ΤΑΓΓΕΡ, ΧΑΪΚΙΝ, ΚΡΙΖΕΦΣΚΥ.

ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ

ΚΑΣΙΟΡ, ΓΚΟΛΝΤΜΑΝ, ΣΜΙΘ, ΣΜΙΘ ΦΑΛΚΠΕΡ, ΡΟΥΤΣΙΤΑΚ, ΣΟΡΤΙΕΛ, ΜΠΛΟΥΜ, ΚΑΤΣΕΛ, ΣΟΥΛ.

ΓΡΑΦΕΙΟΝ ΤΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ

ΡΑΦΕΣ, ΝΤΑΒΙΤΣΟΝ, ΓΚΙΤΣΜΠΕΡΓΚ, ΜΠΡΙΛΙΑΝΤ.

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΡΟΣ ΕΞΕΛΕΓΞΙΝ ΤΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ ΤΩΝ ΔΡΑΣΑΝΤΩΝ ΕΠΙ ΤΣΑΡΙΣΜΟΥ

ΙΝΤΕΛΣΟΝ, ΓΚΡΟΥΖΕΝΜΠΕΡΓΚ, ΣΟΛΟΜΩΝ, ΓΚΟΛΝΤΣΤΑΪΝ, ΤΑΓΓΕΡ.

ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΣΟΒΙΕΤ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΩΝ ΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ (1917)

ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΩΝ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΩΝ, ΛΕΪΜΠΑ ΚΟΥΝΤΙΣ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ, ΣΜΙΔΟΒΙΤΣ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΣΟΒΙΕΤ ΤΩΝ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΩΝ ΣΤΑΡΤΙΩΤΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΑΤΩΝ, ΜΟΝΤΕΛ.
ΜΕΛΗ: ΣΑΡΧ, ΚΛΑΜΕΡ, ΓΚΡΟΜΠΕΡΓΚ, ΣΕΪΚΙΜΑΝ, ΡΟΘΣΤΑΪΝ, ΛΕΒΙΝΣΟΝ, ΚΡΑΝΟΠΟΛΣΚΥ, ΤΣΕΝΤΕΡΜΠΑΟΥΜ (ΜΑΡΤΩΦ), ΡΙΦΚΙΝ, ΣΙΜΣΟΝ, ΤΑΠΚΙΝ, ΣΙΚ, ΦΑΛΗΝ, ΜΕΧΕΛΣΟΝ, ΚΛΑΟΥΖΝΕΡ, ΡΟΖΕΝΚΟΛΤΣ.

ΚΕΝΤΡΙΚΟΝ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΟΝ ΚΟΜΙΤΑΤΟΝ ΤΟΥ ΤΕΤΑΡΤΟΥ ΡΩΣΣΙΚΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ ΚΑΙ ΧΩΡΙΚΩΝ

ΠΡΟΕΔΡΟΣ, ΣΒΕΡΝΤΛΩΦ.

ΑΜΠΕΛΜΑΝ, ΒΙΛΤΜΑΝ, ΑΞΕΛΡΟΝΤ, ΤΣΕΝΤΕΡΜΠΑΟΥΜ, ΚΡΑΣΙΚΩΦ, ΛΟΥΝΜΠΕΡΓΚ, ΤΣΕΝΤΕΡΜΠΑΟΥΜ, ΛΕΒΙΣΚΥ, ΡΟΔΟΜΙΛΣΚΥ, ΖΗΝΟΒΙΕΦ, ΤΡΟΤΣΚΥ (ΜΠΡΟΝΣΤΑΪΝ), ΣΙΡΟΤΑ, ΓΚΕΜΜΕΡ (ΣΟΥΧΑΝΩΦ), ΡΙΦΚΙΝ, ΤΣΕΪΜΠΟΥΣ, ΡΑΤΝΕΡ, ΜΠΛΕΪΚΜΑΝ, ΓΚΟΛΝΤΕΝΡΟΥΝΤΕΝ, ΧΑΣΚΙΝ, ΛΑΝΤΣΕΡ, ΑΡΑΝΟΒΙΤΣ, ΚΑΤΣ, ΦΙΣΜΑΝ, ΑΜΠΡΑΜΟΒΙΤΣ, ΦΡΙΧ, ΓΚΟΛΝΤΣΤΑΪΝ, ΛΙΧΑΤΣ, ΚΝΙΤΣΟΥΝΚ, ΤΣΕΡΝΙΛΟΒΣΚΥ, Β. ΣΜΙΔΟΒΙΤΣ.

ΚΕΝΤΡΙΚΟΝ ΚΟΜΙΤΑΤΟΝ ΤΟΥ ΠΕΜΠΤΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ

ΜΠΑΠΤΙΝΣΚΥ, ΒΑΪΝΜΠΕΡΓΚ, ΓΚΑΪΛΕΣ, ΓΚΑΝΙΤΣΜΠΕΡ, ΣΤΑΡΚ, ΖΑΞ, ΣΤΕΪΜΑΝ, ΕΡΤΛΙΝΓΚ, ΛΑΝΓΚΕΒΡ, ΛΟΝΓΚΕΡ, ΝΤΙΜΑΝΣΤΑΪΝ, ΛΕΒΙΝ, ΕΡΜΑΝ, ΙΟΦΦΕ, ΧΑΡΚΛΙΝ, ΚΝΙΓΚΙΣΕΝ*, ΡΟΖΕΝΦΕΛΝΤ, ΑΠΦΕΛΜΠΑΟΥΜ, ΚΡΑΣΙΚΩΦ, ΚΑΠΝΙΓΚ, ΛΕΝΙΝ, ΛΑΚΣΙΣ, ΚΝΙΤΣΟΥΚ, ΡΟΖΙΝ, ΣΜΙΔΟΒΙΤΣ, ΣΤΟΥΤΣΚΑ, ΝΑΧΑΜΚΕΣ, ΣΒΕΡΝΤΛΩΦ, ΣΜΙΛΓΚΑ, ΣΑΣΝΟΦΣΚΥ, ΣΚΡΙΠΝΙΚ, ΜΠΡΟΝΣΤΑΪΝ, ΘΕΟΝΤΩΡΟΒΙΤΣ, ΡΑΝΤΟΜΣΛΙΣΚΥ, ΦΕΛΝΤΜΑΝ, ΦΡΟΥΜΚΙΝ, ΣΕΪΚΜΑΝ, ΡΟΖΕΝΤΑΛ, ΑΣΚΕΝΑΖΙ, ΡΟΖΙΝ, ΡΑΝΤΕΚ (ΣΟΜΠΕΛΣΟΝ), ΣΛΙΧΤΕΡ, ΤΣΙΖΟΥΛΙΝΙ, ΣΙΑΝΣΚΥ.

ΚΕΝΤΡΙΚΟΝ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ

ΡΑΠΟΠΟΡΤ, ΓΚΡΕΜΠΝΕΡ, ΒΗΛΚΕΝ, ΝΤΙΑΜΑΝΤ, ΚΑΟΥΣΝΕΡ.

Κυριακή 2 Σεπτεμβρίου 2012

Robert Howard - Ο τελευταίος Λευκός άνθρωπος

                                       http://www.mediafire.com/?n4q868ds3fm75zz

Ο τελευταίος λευκός άνθρωπος» είναι ένα απ’ τα πρώτα διηγήματα του Robert Erwin Howard, ενός συγγραφέα που έγινε γνωστός στο ευρύτερο κοινό από τα «ηρωικής φαντασίας» διηγήματά του, στα οποία συχνά διαφαίνονται μυθολογήματα και αρχέτυπα της Άριας Ευρωπαϊκής παράδοσής μας.
«Ο τελευταίος λευκός άνθρωπος» είναι γραμμένο το 1920 και είναι μέρος την ανθολογίας «weird tales». Ο αναγνώστης διαβάζοντάς το θα διαπιστώσει ότι το κείμενο δεν είναι καθόλου προσαρμοσμένο στις μόδες της ισοπέδωσης και των πολυφυλετικών προτάσεων. Ο κατευθυντήριος ιδεολογικός άξονας αυτού του διηγήματος είναι το «πολιτικά μη ορθόν» (και μη αποδεκτό), δηλαδή το φυλετικό. Με το προφητικό βλέμμα του ποιητή, ο Howard προκαταβάλλει ένα φαινόμενο που λίγοι στην εποχή του είχαν την πνευματική οξύνοια να διακρίνουν στο λυκόφως ενός μέλλοντος, που τώρα όμως προσλαμβάνει τα ευδιάκριτα χαρακτηριστικά ενός ανησυχητικού (εάν όχι και τρομακτικού) παρόντος. Το διήγημά του φαίνεται να προειδοποιεί για την αφύσικη και παραμορφωτική εξέλιξη του εθνικο – φυλετικού τοπίου που εμείς οι Ευρωπαίοι ήδη βιώνουμε αρκετά.
Ήδη στην Ελλάδα είναι αδύνατον να υπολογιστεί η πλημμυρίδα των λαθροεποίκων που την κατακλύζουν καθημερινά όλο και περισσότεροι. Είναι χρήσιμο επίσης να υπενθυμίσουμε την ύπαρξη μιας τρομακτικής δημογραφικής διαφοράς ως προς την αύξηση του πληθυσμού ανάμεσα στην Ευρώπη και τις άλλες ηπείρους, κυρίως την Αφρική και την Ασία που την ενδιαφέρουν άμεσα. Έθνη τα οποία υφίστανται την επίθεση, την παραμόρφωση και στο τέλος την εξαφάνιση από εθνικές δυνάμεις των οποίων η εχθρότητα προέρχεται από την εθνο – θρησκευτικο – ιδεολογική τους «εμπάθεια» (καλλιεργούμενη και κατευθυνόμενη εναντίον μας από τον «περιούσιο λαό» και τους συν αυτώ και απ’ τον παγκόσμιο θρησκευτικο – πολιτικό γιαχωβαδισμό όλων των ειδών). Ας μην έχουν όμως αυταπάτες. Εμείς δεν θα δεχτούμε ποτέ να υποστούμε αυτόν τον προδιαγεγραμμένο εθνικο – θρησκευτικό και πολιτιστικό αφανισμό.
Μέσα λοιπόν από αυτές εδώ τις σελίδες, γεννιέται η προαίσθηση μιας επικείμενης δύσης της φυλής: μολυσμένη απ’ όλα τα «παραισθησιογόνα» του καπιταλιστικού υλισμού, κατεστραμμένη απ’ όλα τα «ναρκωτικά» του αμερικανόμορφου καταναλωτισμού, η φυλή μας δείχνει ανίκανη να αντιδράσει στην επιθετικότητα των άλλων φυλών, (πάντοτε καθοδηγούμενων και προωθούμενων απ’ όλων των θρησκευτικο – ιδεολογικών ειδών, υπηκόων του Γιαχβέ).
Ας αναλογιστούμε επίσης το ευνόητο κάλεσμα των τελευταίων γραμμών αυτού του διηγήματος. Ένα κάλεσμα για μια υποχρεωτική απαραίτητη επανάσταση και αντίσταση από μέρους μας ενάντια στον ξεριζωμό: του τρόπου ζωής και ύπαρξής μας, της μορφής του πολιτισμού μας, του γένους μας και της φυλής μας. Όπως όλες οι φυλές, η φυλή μας είναι ο χώρος, η πολιτιστική μας κληρονομιά που φυλάττει και υπερασπίζεται τα στοιχεία της παράδοσής μας, της πνευματικής και ηθικής μας φυσιογνωμίας. Όντας «προβολή» του πνεύματος, το αίμα είναι πνεύμα. Αφήνοντας να εκφυλιστεί το πρώτο, σημαίνει ότι θα αφήσουμε να καταστραφεί το τωρινό είναι μας, θέτοντας ταυτόχρονα υπό αμφισβήτηση την ανάπτυξη και την προοπτική ενός μελλοντικού συλλογικού είναι. Να δεχτούμε δηλαδή μοιρολατρικά την εξολόθρευσή μας εγκαταλείποντας τη μάχη, ακριβώς τη στιγμή κατά την οποία θα εντείνεται η πόλωση των σε αντιπαράθεση δυνάμεων, πρώτα ιδεατών και μετά υλικών. Αντιπαράθεση κατά την οποία θα επικρατήσει και θα επιβληθεί εκείνος ο οποίος, τιμώντας το μυστήριο του αίματός του, θα υπηρετήσει την ψυχή της φυλής του.

Πέμπτη 23 Αυγούστου 2012

Eθνικοσοσιαλιστική προπαγάνδα 1ο μέρος


ΙΑΚΩΒΟΣ Π. ΧΟΝΔΡΟΜΑΤΙΔΗΣ - ΛΥΚΑΝΘΡΩΠΟΙ

Για πρώτη φορά στην ελληνική ιστοριογραφία παρουσιάζεται ένα συναρπαστικό και αποκαλυπτικό αφιέρωμα στους τελευταίους άγνωστους υπερασπιστές του Γ' Ράιχ, τους «Λυκανθρώπους» (Werwolf). Ο Ιάκωβος Π. Χονδροματίδης, συνεργάτης των Εκδόσεων ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ και ειδικός στη θεματολογία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ταξίδεψε στο Βερολίνο, όπου επί τρεις μήνες ερεύνησε τα γερμανικά αρχεία, συνομίλησε με αυτόπτες μάρτυρες και κατέγραψε με αντικειμενικότητα τις ευαίσθητες πτυχές του ξεχασμένου αυτού κεφαλαίου της μεγαλύτερης παγκόσμιας σύρραξης. Η οργάνωση Werwolf υπήρξε αποτέλεσμα της απέλπιδας προσπάθειας των φανατικών εθνικοσοσιαλιστών, κατά τις τελευταίες εβδομάδες του πολέμου, να οργανώσουν αντάρτικο στις κατεχόμενες από τους Συμμάχους περιοχές της Γερμανίας. Οι μαχητές της πολέμησαν τον εχθρό υπό εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες, ενώ συχνά αντιμετώπισαν και την καχυποψία ενός μεγάλου τμήματος του γερμανικού πληθυσμού. Παρά τις όποιες θεαματικές τους επιτυχίες, το «ουρλιαχτό» τους καλύφθηκε από τον εκκωφαντικό θόρυβο της κατάρρευσης του Γ' Ράιχ. Η έκδοση συμπληρώνεται με πλούσιο υλικό από πρωτοδημοσιευόμενες φωτογραφίες και αρχειακά έγγραφα, που θα εντυπωσιάσουν κάθε φιλίστορα αναγνώστη.

                                         http://www.mediafire.com/?qg13n5gfgcbqenh

Τρίτη 14 Αυγούστου 2012

Η οικονομία στην ΝΕΑ ΕΥΡΩΠΗ

                                       http://www.mediafire.com/view/?071wv595icx2i9w

Το βιβλίο αυτό περιλαμβάνει κείμενα και λόγους του ηγέτη του Ράϊχ Αδόλφου Χίτλερ και των Βάλτερ Φούνκ, υπουργού Εθνικής Οικονομίας του Γ’ Ράιχ και προέδρου της Ράιχσμπανκ, Καρόλου Κλώντιους πρέσβη της Γερμανίας, Βάλτερ Νταρρέ υπουργoύ Επισιτισμού και Γεωργίας, του Πουλ αντιπρόεδρου της Ράιχσμπανκ, Χέρμαν Αλς μέλoυς του Συμβουλίου της Ντόιτσεμπανκ, Λάντφριντ υφυπουργού Εθνικής Οικονομίας του Ράιχ και δρ Ίλγκνερ, μέλους του Συμβουλίου της Ανωνύμου Βιομηχανικής Εταιρίας Φάρμπεν. Οι οικονομικές θέσεις, έχουν διατυπωθεί μετά την έναρξη του πολέμου 1939-1941 όταν υπήρχε αισιοδοξία για την δημιουργία της Νέας Ευρώπης στην οποία θα είχε εξουδετερωθεί ο Μπολσεβικισμός και η πλουτοκρατική εκμετάλλευσης των Ευρωπαϊκών λαών.
Η εθνικοσοσιαλιστική οικονομική πολιτική είχε ουσιαστικά δύο σκοπούς. Την ταχεία ανάκαμψη της οικονομίας στο εσωτερικό από τις επιπτώσεις της διεθνούς οικονομικής κρίσης του 1929 και επίσης, την ανάπτυξη της Γερμανικής οικονομίας σε τέτοια επίπεδα ώστε να καταστεί παγκόσμια οικονομική δύναμη. Για να μπορέσει όμως να δημιουργηθεί μια νέα οικονομική πολιτική όχι μόνο για την Γερμανία αλλά και για τους λαούς της Ευρώπης, κατά την άποψη του Αδόφου Χίτλερ και των συνεργατών του θα έπρεπε να εξουδετερωθεί ο μπολσεβικικός κίνδυνος ο οποίος απειλούσε τις Ευρωπαϊκές χώρες και συγχρόνως να κτυπηθεί η εκμετάλλευση των λαών από την πλουτοδημοκρατία και τον κοινοβουλευτισμό. Οι λαοί τις Ευρώπης θα είχαν επομένως την δυνατότητα εν μέσω ειρήνης για μία νέα δημιουργική και γόνιμη οικονομική συνεργασία. Η συνεργασία θα επεκτείνετο επίσης στον κοινωνικό, πολιτικό και πολιτιστικό τομέα.
Αψευδής μάρτυρας των παραπάνω είναι το σπάνιο φωτογραφικό υλικό 40 σελίδων, με το φυλλάδιο που διανεμήθηκε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του NSDAP το 1936 για να ενημερωθεί ο Λαός για την πρόοδο της Γερμανικής Οικονομίας αλλά και από το επίσημο διμηνιαίο περιοδικό του κόμματος Die wirtschaftspolitische Parole (Η οικονομική πολιτική), που κυκλοφόρησε το 1936.
Διαβάζοντας κάποιος το βιβλίο αυτό ανακαλύπτει την αιτία των σημερινών προβλημάτων και ίσως και την λύση τους...

Δευτέρα 13 Αυγούστου 2012

Ν. Γ. Μιχαλολιάκος - Από τις στάχτες του Βερολίνου στην … «Παγκοσμιοποίηση»

                                           http://www.mediafire.com/?ti6ckk63tt2e12a

Εξήντα χρόνια συμπληρώθηκαν από το τέλος του Πολέμου. Εξήντα ολόκληρα χρόνια, δυο γενιές, και όμως το κυρίαρχο σύστημα που ανεδείχθη νικητής επάνω από τις στάχτες της Ευρώπης, συνεχίζει την προπαγάνδα των «νικητών» για το ολοκαύτωμα, για τον κακό φασισμό και εθνικοσοσιαλισμό. Σε μία «ανοικτή» κοινωνία, όπου τα πάντα είναι ελεύθερα, από την πρέζα, τις εκτρώσεις μέχρι κάθε είδους ανηθικότητα και ανωμαλία, το μόνο πράγμα που βρίσκεται εκτός νόμου είναι ο αληθινός Εθνικισμός. Εάν όμως, οι σύμμαχοι «νίκησαν», ποίος είναι ο λόγος να υπάρχουν σήμερα ΑΔΙΚΗΜΑΤΑ ΓΝΩΜΗΣ και διώξεις;

Το 1945, Αμερικανοί και Ρώσσοι μοίρασαν τον κόσμο. 45 χρόνια μετά ο μπολσεβικισμός τέλειωσε και απέμεινε μοναδικός κυρίαρχος η καπιταλιστική «παγκοσμιοποίηση». Στις 9 Μαΐου θα γίνει στη Μόσχα μία μεγάλη «φιέστα». Θα γιορτάσουν τη νίκη της … «ελευθερίας», την ημέρα της αντιφασιστικής νίκης των λαών! Οι Έλληνες Εθνικιστές στις 9 Μαΐου δεν έχουν να γιορτάσουν τίποτε. Γιατί ο κόσμος που γεννήθηκε μέσα από τις στάχτες το 1945 είναι ένας κόσμος απάνθρωπος, μακριά από κάθε έννοια του Ελληνικού Ιδεώδους. Γιατί, επιπλέον, η Ελλάς που κυριολεκτικά θυσιάστηκε υπήρξε στην πράξη ένας από τους νικημένους αυτού του πολέμου. Λίγα χρόνια μετά τον πόλεμο ήταν που οι Άγγλοι κρεμούσαν Ελληνόπουλα στην Κύπρο. Τριάντα χρόνια μετά τον πόλεμο ήταν που οι «σύμμαχοί» μας έδιναν το πράσινο φως στην Τουρκία να εισβάλλει στην Κύπρο. Σήμερα είναι που θέλουν να δώσουν το μισό Αιγαίο στους Τούρκους. Έχουμε λόγους λοιπόν να μη γιορτάζουμε τίποτε εμείς οι Έλληνες στις 9 Μαΐου.

Κυριακή 29 Ιουλίου 2012

Ίων Δραγούμης - Όσοι ζωντανοί

 Τό Οσοι Ζωντανοί δημοσιεύθηκε κατα τις αρχες του φθνόπωρου το 1911. Σημειώνει το πέρασμα του Ίωνος απο την πόλη και την προσπάθεια του απο εκεί να συλλάβη ολοκληρωτικά το πρόβλημα του Ελληνισμού στην Ανατολή.
 

                                       http://www.mediafire.com/?i5ylcmj3ut58abg